تولد یک رویا

مراسم شیرخواران حضرت علی اصغر... و حضور تو در جمع پاکان درگاه حسین ... و من لبریز گرمای نفس شش ماهه ام هستم ...با لباسی سبز به رنگ بیرق حسین ... با سربند یا ابوالفضل العباس و معصومیتی چون تمام فرشته های تازه رسیده از بارگاهش... هنوز بوی ناب بهشت می دهی ، هنوز گودی بالای لبانت گواه فشار دست آن فرشته اند و هنوز لبخند خوابهای زیبایت گواهند که تو تا قبل از این ، مهمان کدام وادی بودی !   ساعت14:30 با مامان پری همیشه عزیز، که پیشنهاد از او بود برای شرکت ، راهی مراسم شدیم .... حال عجیبی شد،بس عجیب ... چشمای گریون ... حال پریشون ... و تنها یک خواسته : سلامتی تمام امیدان زندگی و تو که تمام آرزوهای مادری  &nb...

محمدصادق ... میوه جانم ... نیم سالگیت مبارک عزیزترینم ... در خانه بابایی در یک جمع صمیمی با حضور همه عزیزان، برایت جشن کوچکی برپا کردیم و من حالا،اینجا برایت این سروده زیبا را به یادگار می گذارم ... باشد تا روزیکه با صدای دلنشینت آنرا برایم زمزمه کنی ... تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم  تو را به خاطر عطر نان گرم،برای برفی که آب می شود دوست می دارم تو را برای دوست داشتن دوست می دارم تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم، برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت لبخندی که مهو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم  تو را به خاطر ...

بی همتایم ، امروز یعنی 7 آبان ماه 1390 ، اولین برف زمستانی زندگیت ، در حالی که تو در خواب ناز بودی اول صبح، به زمین نشست ... مادر برایت آرزویی ندارد جز اینکه باطنت همیشه همانند این برف ، سپید سپید بماند ... در برون كلبه می بارد.                برف می بارد به روی خار و خاراسنگ. كوه ها خاموش،                         دره ها دل تنگ. راه ها چشم انتظار كاروانی با صدای زنگ ... كودك من ديری است در خواب است ... ...

گذر ثانیه ها ... یعنی رسیدن به 25 شهریور , یعنی گذشت حدود 4 ماه از مادری من ،گذشت هزار بار همدمی با تو و رسیدن به روزی که مادر باید برگرده سر کار ... یعنی تقسیم زمان با تو بودن ... و مادر چگونه تاب بیاورد ندیدنت را به وقت صبح هنگام بیدارشدن از خواب ناز ... چگونه نبینتت ... نبویتت، آنهم 9 ساعت ... قطره های اشکم در تاریکی شب گواهند که به مادر چه سخت خواهد گذشت دوری تو ... اما نه گله ای هست نه شکایتی ... که باز هم ، که باز هم مامان پری هست ... دستان پر مهرت، بوسه باران مادرم !!! اما پسرکوچک امروز من ، مرد فرداها ، مادر را ببخش به خاطر لحظه لحظه هایی که باید می بود و نیست ... بخاطر لبخندی که باید نثارت می شد و حالا با...

 یادآور سالروز ازدواج مامان و بابا .... و چه حکمتی است در روزهایی که گاه بدون درک سپری می شود ... سال گذشته ، تو در وجود من و من در غفلت وجود تو ...  خوب یادم هست ... 27 شهریور 1389 بود که دریافتم مادر شده ام ... تپش های قلب ، لرزش دل و رنگ رخسار همه گواهند که چه بی اندازه بال گشودم ... و سپس خبر بارداریم به بابا افشین و مامان پری و ... و چه خوب موهبتی که تو امسال در کنار مایی ... تاج سرم ! و امسال در واقع جشن حضور توست در این روز خاطره انگیز ... تو که بهترینی در نظرم ! خدا را به خاطر عطای تو ، دردانه ام ، شکر ... به خاطر بوییدنت .... به خاطر دیدنت ... به خاطر بالندگیت ... و اینها همه یعنی که تو در کن...